hoe de maan vuur blozend
zijn adem inhoudt
een buikhonger in hem sluipt
en het lijkt alsof zijn ziel
fluisterend een liefdeskussen opschudt
de nacht is openhartig
hult zich in het licht van tederheid
is donzig als wattenwolken
en dichtvingers mijmeren die ene ster
komen rakelings dichtbij
dichter dan de mooiste minnezinnen
voorbij het onbekende zijn van zomermuze